12 Eylül —şu içinde yaşadığımız Türkiye şartlarını bir yana bırakırsak— başıma gelmiş en katlanılmaz şeydi, başlarken tespit edeyim. Bugünkü şartlara kırk yaş genç yakalansaydım nasıl hissederdim, onu da bilemiyorum. Neticede öznel değerlendirmeler yaptığımın, hepimizin öyle yaptığının, nesnellik diye bir şeyin mümkün olmadığının farkındayım. Esasen bugün yaşamakta olduğumuz her şeyin, öyle veya böyle 12 Eylül’ün çocukları,
1980 yılının yılbaşı olmalı. Yoksa rahmetli İbo ile, Ankara’nın buz gibi kış gecesi, Tunus Caddesindeki bekâr evimizin terasında ne işimiz olacak! Herhalde içerideki kalabalığın ürettiği yoğun sigara dumanı İbo’yu fazlasıyla rahatsız etmişti ve biraz hava almak istemişti. Ben de ev sahiplerinden biri olarak ona eşlik etmeye kendimi mecbur hissetmiş olmalıyım. Bugünler kadar zor olmasın, zor
Halil Berktay Serbestiyet’te uzun bir yazı dizisi yayınladı (bağlantı, şu ana kadarki son yazıya gidiyor, oradan, önceki yazılara ulaşılabilir). İnsan topluluklarının arınma ritüellerinin tarihini kısaca geçip, Marksizm’le —daha doğrusu Leninizm/Stalinizm’le— kendi hesaplaşmasında uzun uzun oyalandı. Ben şöyle anladım: Marks devrimden sonra burjuvazinin geri dönebileceğini düşünmemiş, en azından önemsememişti. Bu ihtimali problem haline getirip işi çığırından
Türkiye’nin yakın tarihini kendi perspektifimden özetlemek zorunda olsam… Şaşaalı birkaç yüzyıldan sonra yaklaşık üç yüzyıl boyunca yenilen İmparatorluğun hâkim unsuru, işlerin yolunda gitmiyor olduğunu erkenden teşhis etse de, herhangi bir tedavi geliştirmek hususunda çok acul davranmadı. Bunun birçok sebebi olabilir ama ikisi bence mühimdi: (a) Karşısındakiler, kendisini yenenler, hâlâ kendi benzerleriydi. Aynı ligdeydiler, aynı oyunu
Aydınlanma aklına ilham olan Newton fiziği iyiydi. Platon’un dünya kavrayışı gibi iyi. Basit, evrensel, deterministik, çizgisel (sequential), lineer, sürekli (continuous) ve saire… Her ikisinin de belki bir tek kusuru var, âlem Newton fiziğinin ve Platonik kavrayışın ima ettiği gibi değil. Newton’un çağdaşları, Newton’un fiziğinde ufak tefek düzeltmeler yaptılar. Onu rafine ederlerken, esasen, âlemin sırrının Newton
Işık, ABD’deki ara seçimlerin ardından Financial Times’da yayınlanan bir analizi paylaşmış. Doğru anladıysam, Financial Times’a erişmek abonelik gerektiriyor, ben onun paylaştığı kısmın özetini geçeyim. İddia o ki, son seçim, bir vakittir sürüp giden bir eğilimi son kertesine taşıyıp, taçlandırdı. Yani, Cumhuriyetçiler, büyükçe yerleşim yerlerinin “tamamından” sürüldüler. Muhafazakârların kalesi olan —1861’de iç savaşın çıkış noktası
