Yenal Bilgici Gazete Duvar’da, Aslan Şükür’ün hatırasına hoş bir yazı yazmış. Şükür’ün Jules Verne kitaplarının kapaklarını çizdiğini yazıdan öğrendim. Jules Verne adını duyunca da, akranlarımın çoğu gibi burnum sızladı. Bilgici diyor ki… “Bugün o kitaplar yok. Yokluğuna hayıflanmıyorum, bir dönemdi geldi geçti; bugünün çocukları meraklarını elbette başka araçlarla, başka hikâyelerle, başka resimlerle keskinleştiriyorlar. “Ama yine
Derya Bengi ve Erdir Zat, “100. Yılında Cumhuriyet’in Popüler Kültür Atlası” adıyla yayınladıkları arkeolojik çalışmanın ilk cildinde, H. G. Wells’in meşhur radyo tiyatrosunun haberinin Cumhuriyet gazetesinde nasıl verildiğini alıntıladıktan sonra şu tespitlerde bulunuyorlar: “Radyo oyununun yarattığı panik, Cumhuriyet’te 4 Kasım 1938 günü böyle anlatılıyordu. Sonradan paniğin anlatıldığı kadar olmadığı ortaya çıktı, ama gazeteler radyonun güvenilmezliğinin
140journos “Tadı Tuzu Kalmadı” adıyla bir video yayınlamış. Kronometre tutmadım ama görüntülerin herhalde yarısının konuyla, sözlerle alakası yok. Haksızlık ediyor olabilirim, çünkü konu ne onu da pek anlamadım. Tadı tuzu kalmayan ne? Neden kalmamış? Okan Bayülgen açısından bakınca, anlaşılır bir şeyler var. Bir vakitler o konuşuyormuş, herkes dinliyormuş. Şimdi sosyal medya sayesinde herkes —sözü olmayan
Geçtiğimiz ay Uluslararası Hrant Dink ödülünü Canan Arın ile paylaşan Filipinli gazeteci Maria Ressa, Nobel Barış Ödülünü de Rus gazeteci Dmitry Muratov ile paylaştı. Gönül, Filipinler’de ve Rusya’da birer Bahçeli’nin çıkıp, “bu Nobel ödül komitesi ne yapmak istemektedir, nereye varmak istemektedir” diye kükremesini bekliyor. Ama işte elalemin birer Bahçeli’si yok. Dolayısıyla Durerte ve Putin için
Ege Cansen Davos hakkında yazdığı yazıya başlık ararken hayranlaşma diye bir kelime icat etmiş. Aklına sağlık. Önce Cansen’in de eğlendiği hale bakalım. Mesela Singapur’da yapılacak Davos toplantısının davetini üstlenen Prens Charles ne demiş? Pandemi sonrası ekonomik düzen dayanıklı, eşitlikçi ve sürdürülebilir olmalıymış. “Yok, dayanıksız olsun” veya “eşitlikçi olmasın” veya “sürdürülemez olsun” diyenlere karşı nasıl müthiş
“Tarihin yırtıldığı dönemde yaşıyoruz” deyip duruyorum, malumunuz. GameStop diye bir şirket var, teknolojideki değişim sebebiyle büyük ölçüde değer kaybetmiş. Büyük sermaye, risk fonları marifetiyle, şirketin daha da değer kaybedeceğine bahse girmiş. Girdiği bahsi kazanması için de şirketin sahiden değer kaybetmesi gerekiyor, aşikâr değil mi! Eh, bu tür büyük bahisler şansa bırakılmaz, ne lazımsa yapılır. Şimdiye
Adam bir avuç bahçesine birkaç domates fidesi dikmiş. Kediler musallat olmuş. Günümüzün refleksiyle, “benzer bir problemle karşılaşıp makul bir çözüm bulmuş olan var mı” diye sosyal medyada durumu paylaşmış. Bir hanımefendi derhal ekşimiş, “hayvancıkların doğal yaşam alanlarını işgal ediyorsunuz, sonra da…” filan gibilerden. Yaşadığımız dönemin ruhunun neredeyse eksiksiz bir röntgeni sayılabilecek sıradan bir vaka. Üç
Sosyal medya hesabım yok. Yine de sosyal medyadan kaçabiliyor değilim. Muhtelif yerlerden, sosyal medya vasıtasıyla dağıtılan mesajlara maruz kalıyorum. Hepimiz gibi… Kendi şahsi tecrübem olmasaydı da, Mars’tan gelmiş bir antropolog olsaydım ve dünyanın son yirmi yılını inceliyor olsaydım da, sosyal medya denen fenomenin dünyayı geri dönüşsüz bir biçimde değiştirdiğini söyleyebilirdim —sadece teoriye yaslanarak. Bunu yapmam
Google, anladığım kadarıyla sadece Türkiye’ye yönelik olmak üzere bir sınırlama kararı vermiş. Ekşi Sözlük’te mevzu ile alakalı olarak başlıklar açılmış. Yazılanları okuyorsunuz ve… Mevzuun ne olduğunu anlayamasanız da, Türkiye’nin nasıl bir halde olduğunu anlayabiliyorsunuz. Uğur Mumcu, malumat sahibi olmadan fikir sahibi olmak deyimini meşhur etmişti. Yaşıyor olsa ve sözünü ettiğim girdileri okusa, hepsinin yazarlarına parmak
Tayfun Atay, Maltepe Kitap Fuarında yaşadıklarından neticeler çıkarmış. Çıkardığı neticeleri siz okuyun derim ama ben, affınıza sığınarak, özetleyeceğim. Dünyada sözlü kültür varmış. Bazı toplumlar yazılı kültüre geçmişler. Biz ise yazılı kültür safhasını atlayarak, doğrudan görsel kültür safhasına zıplamışız. Abdülhamid hakkındaki manasız ve gerçek dışı bilgilerin yaygınlığı da dâhil bugün bizi ırgalayan ne varsa, o yazılı
