Richard Wrangham —doğru anlıyorsam— diyor ki, insanın planlanmış, projelendirilmiş, proaktif agresyonu, rasgele, duygusal, reaktif agresyonunun evrim sürecinde geriletilmesinin neticesidir. Gündelik terimlerle söyleyecek olursak, herhangi bir güçlü erkeğin gelip eşinize, yiyeceğinize keyfi olarak el koyabilmesini imkânsızlaştırma süreci, Hitlerlerin, Stalinlerin ortaya çıkmasına yol açtı. “Ne alaka” demeyin. Wrangham’ın gözlemlerine göre, memeliler arasında proaktif agresyon liginde insan açık
Leonard Read “I, Pencil” adlı makaleyi 1958 veya 59’da yazmış. Ben 90ların sonlarında okudum. Okuduğumda ilk hissettiğim şey, “ulan bundan bu kadar zamandır nasıl haberim olmadı” oldu. Daha önce haberim olsaydı, birçok şeyi daha kolayca ifade edebilirmişim gibi gelmişti. Makaleyi bilenler bilir, sarı, silgili Faber kurşunkalemin ağzından, kalemin nasıl imal edildiğini anlatır Read. Mesela ahşabı
Geçen gün adı mühim değil biri, piyasa konusunda söylediğim her şeyin fazla iddialı olduğunu, eğer devletler benim temenni ettiğim gibi zayıflarsa denetimsiz kalan aç kurtların hepimizi “ham” yapacağını söyledi. 2008 krizini misal verdi. Doymaz adamlar piyasada akıldışı işler işlemişler, sayısız insanı dolandırmışlardı. Sonra bütün pisliği devlet temizlemek zorunda kalmıştı. Eğer o doymaz insanları frenleyen bir
“Tommiks değilsiniz” dedim diye itiraz edenler oldu. Tommiks’e haksızlık ettiğimi söyleyenler, bu neslin Tommiks okumadığını belirtenler, filan. Hepsine eyvallah. İtiraz edenlerin de derdimi anladığını düşünüyorum. Yine de, bir de şöyle deneyeyim… “Başımızı örtmemize karışılmasın” ile “kimse mini giymesin” ve onun ile de “herkes başını örtsün” arasında muazzam farklar var. O farklara nüans desek, herhalde ciddi
Haşim Kılıç sert konuşmuş. Başlamadan tespit edeyim, Haşim Kılıç hakkında kanaatimi… Kendisiyle üç saat yan yana seyahat etmeyi isteyebileceğim biri değil. Ama… Haşim Kılıç’ın ettiği lafları okurken, “şimdi sosyal medyada ne biçim linçe uğramıştır” diye aklımdan geçerken, kendisinden çok onu linç edenlerin akıllarına acıyacağımı da biliyordum. Malum, AKP’nin kapatılma davasında kullandığı reyle kapatılmaya mani olmuştu.
Birkaç gündür hava bahar gibi. Fena yanı şu ki, içimdeki iyilikler tomurcuklanacağına, kötü yanlarım çiçeklendi. Dilipak ve Taşgetiren’in maruz kaldığı manevi işkenceyi, adeta zevkle seyrediyorum. Hayatlarını İslam’ın muzaffer olmasına adamışlar ve… Hale bak, İmam Hatipli genç kızlar K-Pop izliyor, toplum şuraya savrulmuş, Reis hep başkalarına kulak veriyor ve saire… Can mı dayanır? Önce zat-alilerine ve
Sevan Nişanyan bir süredir, Anadolu tarihinin izini, titiz bir çabayla ve toponimi yardımıyla sürüyor. Son yaptığı özet (http://nisanyan1.blogspot.com/2018/10/ckan-dort-bolumun-ozeti.html), benim tamamen dayanaksız bir biçimde, “olsa olsa”larla geliştirdiğim kabullerin önemli bir bölümünü gözden geçirmem gerektiğini gösteriyor. Kendimi suçlamayacağım, dayanaksız kabullerle iş görmek zorunda olmak benim tembelliğimden kaynaklanmıyor. “Resmi tarih”lerin birinden diğerine geçerken, Boğaz Köprüsünden geçerken yaşanan kadar
Güven, Bitcoin hakkında bir eleştiri yazısı paylaşmış. Daha önceki yaygın ve “gevşek” eleştirileri andırmıyor. Yok balonmuş da, değeri “aslında” şu olmalıymış da filan gibi mevzulara girmiyor, daha ziyade, bodoslama blockchain teknolojisine taarruz ediyor. Nasıl bir taarruz? Blockchain teknolojisinin, vadettiği merkezsizliği sağlamadığını söyleyerek… İşte bu! Lazım gelen buydu. Bu tür eleştiriler, blockchain teknolojisine, daha doğrusu onun