Geçende Celal, fırında para üstü beklerken, Ruşen Çakır’ın Medyascope’da Sırrı Süreyya Önder ile bir program yaptığını söyledi. Ertesi gün, “şunu bir izleyeyim” dedim, televizyonun başına oturdum. YouTube’un açılmasını beklerken, içim sıkışarak, uzaktan kumanda ile minimum tuşa basarak programa nasıl ulaşacağımı düşünüyordum ki… YouTube, Çakır ile Önder’in programını en üstte, gözüme sokarcasına, “sen bunu izlemek istersin”
Şimdi mesela, Foucault ancak Fransa’dan çıkabilirdi. Tıpkı Braudel’in de ancak Fransa’dan çıkabileceği gibi… Ve —bana kalırsa— “Foucault’un ancak Fransa’dan çıkabileceği” tespiti, çok Foucaultcu bir tespit. Ama Foucault bu tespiti işitseydi, muhtemelen itiraz ederdi. Neden itiraz ederdi? Tam olarak ifade edebilecek miyim derdimi bilmem ama… Modernliğin, modernliği imal edenlerin “ortak özellikleri”ne ziyadesiyle odaklanmıştı, aralarındaki farklara ise
Kürşat Bumin benim için hep, oralarda bir yerlerde var olan, olması gereken biriydi. Kendisinden pek az şey öğrendim. Çünkü ondan öğrenebileceklerimi, bir biçimde, daha önceden öğrenmiştim, biliyordum. Onun ulaştığı yerlere, onunkinden tamamen farklı —ve bana daha “sağlam” görünen— güzergâhlardan ulaşmış oluyordum genellikle. Bu hususu açmakta fayda olabilir. Diyelim “sivil toplum” kavramına, Fransa merkezli bir Batı
