Türkiye’nin bir yılbaşı “meselesi” hep vardı. Olmalı mı, olmamalı mı, benim aklımın ereceği işler değil. Olması ne manaya geliyordu hususunda ise iyi kötü bir fikrim var. Geçende bir videonun altına bir izleyici, “yeter artık sekülerle vurmayın, YTÜ bahçesinde yaşananların farkında değil misiniz” mealinde bir itirazda bulunmuş ve ben de bir başka videoda, diyeceklerimi bu “misal”
Dinlerin her biri birer protokoldür. Ian Morris’in uzun insanlık tarihine kuşbakışı baktığı Why the West Rules – For Now adlı kitabında berraklıkla dile getirdiği gibi, insanlığa beklenmeyecek kadar büyük sıçramalar gerçekleştirme imkânı sağlamış, evrenselleştirici ilk protokollerdir. Harari de az çok aynı şeyi —çok daha zayıf bir dille de olsa— söylüyor. Protokoller, birbirleriyle teması olmayan insanları
Yeğenim, “güven duygusunun evrimi” üzerine yapılmış bir simülasyonu paylaştı (https://ncase.me/trust/). (Türkçe versiyonuna https://osaatcioglu.github.io/trust/ adresinden ulaşılabiliyor.) Netice olarak, tek başımıza dünyaya karşı tek atımlık barutumuzla savaşmıyor olduğumuz, sürekli/tekrarlı ilişkiler içinde yaşadığımız, nasıl davranacak olduğumuzu “öğrendiğimiz, öğreniyor olduğumuz” bir dünyada, eğer kazan-kazan imkânları varsa ve yanlış anlama ihtimalleri düşükse… “Halamın bıyıkları olsaydı” gibi geliyor kulağa ama öyle
